Η λαπαροσκόπηση αποτελεί τη σύγχρονη μέθοδο αντιμετώπισης χειρουργικών παθήσεων και ιδιαίτερα παθολογίας της πυέλου. Είναι ελάχιστα επεμβατική (minimally invasive) και παρουσιάζει αρκετά πλεονεκτήματα σε σχέση με την κλασσική χειρουργική αντιμετώπιση μέσω της λαπαροτομίας. Έτσι με τη λαπαροσκόπηση αποφεύγονται μεγάλες τομές καθώς και τραυματισμός των ιστών μέχρι την περιτοναϊκή κοιλότητα (περιτονία – περιτόναιο). Η περιτοναϊκή κοιλότητα διογκώνεται με τη βοήθεια διοξειδίου του άνθρακα (CO2) κατά τέτοιο τρόπο ώστε να δίνεται η δυνατότητα χειρισμών στο χειρουργό των οργάνων μέσω μικροσκοπικών οπών. Έτσι το σύνολο σχεδόν των γυναικολογικών επεμβάσεων μπορούν να πραγματοποιηθούν μέσω 4 (τεσσάρων) ή τριών τομών στο δέρμα 2 -0,5 εκατοστών και 2 – 1 εκατοστού. Οι τομές πραγματοποιούνται στον ομφαλό, εκατέρωθεν των δύο λαγόνιων ακρολοφιών καθώς και στη μέση γραμμή κάτω από τον ομφαλό όπως φαίνεται στο παρακάτω σχήμα. Ο χειρουργός με τη βοήθεια ειδικά σχεδιασμένων εργαλείων αλλά και με τη χρήση ενέργειας (ηλεκτρισμού) είναι σε θέση να πραγματοποιήσει σύνολο σχεδόν των γυναικολογικών επεμβάσεων.
Τα θετικά της μεθόδου αυτής είναι:
- Η πολύ γρήγορη αποκατάσταση και η επάνοδος στις καθημερινές δραστηριότητες εντός λίγων ημερών
- Η μεγέθυνση των ανατομικών δομών με αποτέλεσμα τον σεβασμό της ανατομίας και την πιο λεπτομερή αντιμετώπιση των υποκείμενων παθολογιών
Ειδική αναφορά θα πρέπει να γίνει στην αντιμετώπιση της ενδομητρίωσης που όπως έχει αποδειχθεί από πληθώρα μελετών θα πρέπει να γίνεται με τη χρήση της λαπαροσκοπικής τεχνικής που επιτρέπει την πιο ενδελεχή και εύκολη πρόσβαση στην περιοχή πίσω από τη μήτρα (Δουγλάσσειος) όπου εντοπίζονται συχνότερα βλάβες που προκαλούν επώδυνες περιόδους και υπογονιμότητα.
